Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to outlast

  • 1 vincō

        vincō vīcī, vīctus, ere    [1 VIC-].—In war, to conquer, overcome, get the better of, defeat, subdue, vanquish, be victorious: ut qui vicissent, iis quos vicissent imperarent, Cs.: navalibus pugnis Carthaginiensīs.—To prevail, succeed, overcome, win: iudicio: Fabio vel indice vincam, H.: factum est; vincimur, T.: Vicit iter durum pietas, made easy, V.: virgam, to win, V.: vicit tamen in Senatu pars illa, quae, etc., S.: cum in senatu vicisset sententia, quae, etc., L.: Othonem vincas volo, to outbid. —To overcome, overwhelm, prevail over: (naves) neu turbine venti Vincantur, V.: flammam gurgitibus, extinguish, O.: Vincunt aequora navitae, master, H.: Victaque concessit prisca moneta novae, O.: Blanda quies furtim victis obrepsit ocellis, O.: ubi aëra vincere summum Arboris... potuere sagittae, i. e. surmount, V.: viscera flammā, i. e. to cook, V.—To outlast, survive: (Aesculus) Multa virum volvens durando saecula vincit, V.: vivendo vici mea fata, V.—Fig., to prevail, be superior, convince, refute, constrain, overcome: naturam studio, Cs.: vincit ipsa rerum p. natura saepe rationem: vinci a voluptate: peccavi, fateor, vincor, T.: victus patris precibus lacrimisque, L.: est qui vinci possit, H.: Victus amore pudor, O.: victus animi respe<*>t, V.: Ergo negatum vincor ut credam, am constrained, H.: verbis ea vincere, i. e. to express worthily, V.—To overmatch, surpass, exceed, excel: terrae magnitudinem: morum inmanitate beluas: mulierculam mollitiā, H.: Scribere, quod Cassi opuscula vincat, H.—To prove triumphantly, show conclusively, demonstrate: si doceo non ab Habito, vinco ab Oppianico, prove (the fact): vici unam rem... vici alteram, I have established one point: vince deinde, bonum virum fuisse Oppianicum: Vincet enim stultos ratio insanire nepotes, H.: Nec vincet ratio hoc, tantumdem ut peccet idemque Qui, etc., H.—To prevail, gain the point, carry the day: cui si esse in urbe tuto licebit, vicimus: Vicimus et meus est, O.: vincite, si ita voltis, have your way, Cs.: viceris, enjoy your victory, T.
    * * *
    vincere, vici, victus V
    conquer, defeat, excel; outlast; succeed

    Latin-English dictionary > vincō

  • 2 expetendus

    ex-pĕto, īvi or ĭi, ītum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    To long for, seek after, aspire to, desire, covet, wish a thing (freq. and class.; syn.: appeto, affecto, cupio, concupisco, aveo, gestio, volo, opto, desidero, requiro).
    (α).
    With acc.: assunt, me expetunt, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 49, ed. Vahl.):

    nihil hominem, nisi quod honestum sit, aut admirari aut optare aut expetere debere,

    Cic. Off. 1, 20, 66:

    unum ab omnibus ad id bellum imperatorem deposci atque expeti,

    id. de Imp. Pomp. 2, 5:

    Italia ab hoc auxilium absente expetivit,

    id. ib. 11, 30; cf.: Apollo unde sibi populi et reges consilium expetunt, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 186, ed. Vahl.):

    nunc a Flacco Lentuli poenae per vos expetuntur,

    are demanded, Cic. Fl. 38, 95:

    poenas ab aliquo,

    id. Pis. 7, 16; Liv. 1, 23, 4; cf.:

    jus ab invitis,

    id. 3, 40, 4:

    facinora ab aliquo,

    Plaut. Mil. 3, 1, 25:

    Plautinas fabulas,

    id. Cas. prol. 12:

    pecunia tantopere expetitur,

    Cic. de Or. 2, 40, 172; cf.:

    expetuntur divitiae ad usus vitae necessarios,

    id. Off. 1, 8, 25:

    mortem pro vita civium,

    id. Tusc. 1, 48, 116: ea vita expetitur, quae sit animi corporisque expleta virtutibus, id. Fin. 5, 13, 37:

    in qua (societate) omnia insunt, quae putant homines expetenda, honestas, gloria, etc.,

    id. Lael. 22, 84:

    non ficto crimine insectari, non expetere vitam, non capitis arcessere,

    to attempt one's life, id. Deiot. 11, 30:

    stulta sibi consilia,

    to seek out, contrive, Plaut. Most. 4, 1, 4.—Of an inanimate subject: mare medium terrae locum expetens, striving or tending towards, Cic. N. D. 2, 45, 116.—
    (β).
    With an object-clause (mostly poet.): quem quisque odit, periisse expetit, Enn. ap. Cic. Off. 2, 7, 23 (Trag. v. 403, ed. Vahl.); cf.:

    audire expetis?

    Plaut. Aul. 4, 4, 25:

    aliquid facere,

    id. Trin. 3, 2, 48:

    periisse expetunt,

    Liv. 40, 10, 5:

    dum nostram gloriam tua virtute augeri expeto,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 2: di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 104, 7:

    videre expeto te,

    Plaut. Rud. 1, 4, 20; cf.:

    hoc prius scire expeto, quid perdideris,

    Ter. Heaut. 5, 1, 17; id. Hec. 5, 1, 1; Hor. Epod. 11, 3; Ov. M. 7, 476; 9, 550 al.:

    quod et scire expeto et quaerere pudet,

    Curt. 4, 10, 32; 9, 3, 8; Plin. praef. 14.—
    (γ).
    With ut and subj.:

    fatebor et fuisse me et Sejano amicum et ut essem expetisse,

    Tac. A. 6, 8.—
    (δ).
    Absol.:

    ne legaretur A. Gabinius Cn. Pompeio expetenti ac postulanti,

    requesting, Cic. de Imp. Pomp. 19, 57.—
    * B.
    To reach, attain to any thing; with respect to time, to outlast:

    malo si quid bene facias, id beneficium interit: Bono si quid male facias, aetatem expetit,

    Plaut. Poen. 3, 3, 23.— Hence, expĕtendus, a, um, P. a., desirable, excellent:

    forma expetunda mulier,

    Plaut. Pers. 4, 3, 60.
    II.
    Intr. (perh. only ante-class.; cf. Liv. 1, 22, 7 Weisenb. ad loc.).
    A. 1.
    With in aliquem:

    delictum suum suamque culpam expetere in mortalem,

    Plaut. Am. 1, 2, 33:

    illius ira et maledicta in hanc,

    id. ib. 3, 2, 15: omnes clades hujus belli in eum, Tullus ap. Liv. 1, 22, 7:

    quojus ego hodie in tergum faxo ista expetant mendacia,

    Plaut. Am. 2, 1, 42.—
    2.
    With alicui:

    mea sit culpa, si id Alcumenae innocenti expetat,

    Plaut. Am. 3, 1, 12.—
    B.
    Absol., to fall out, happen, occur, result:

    nequiter paene expetivit prima parasitatio,

    Plaut. Am. 1, 3, 22 Lamb. (al. expedivit):

    in servitute expetunt multa iniqua,

    befall, id. ib. 1, 1, 20; so,

    eadem in vigilanti expetunt,

    id. Mil. 2, 4, 40 (not vigilantes, v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > expetendus

  • 3 expeto

    ex-pĕto, īvi or ĭi, ītum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    To long for, seek after, aspire to, desire, covet, wish a thing (freq. and class.; syn.: appeto, affecto, cupio, concupisco, aveo, gestio, volo, opto, desidero, requiro).
    (α).
    With acc.: assunt, me expetunt, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 49, ed. Vahl.):

    nihil hominem, nisi quod honestum sit, aut admirari aut optare aut expetere debere,

    Cic. Off. 1, 20, 66:

    unum ab omnibus ad id bellum imperatorem deposci atque expeti,

    id. de Imp. Pomp. 2, 5:

    Italia ab hoc auxilium absente expetivit,

    id. ib. 11, 30; cf.: Apollo unde sibi populi et reges consilium expetunt, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 186, ed. Vahl.):

    nunc a Flacco Lentuli poenae per vos expetuntur,

    are demanded, Cic. Fl. 38, 95:

    poenas ab aliquo,

    id. Pis. 7, 16; Liv. 1, 23, 4; cf.:

    jus ab invitis,

    id. 3, 40, 4:

    facinora ab aliquo,

    Plaut. Mil. 3, 1, 25:

    Plautinas fabulas,

    id. Cas. prol. 12:

    pecunia tantopere expetitur,

    Cic. de Or. 2, 40, 172; cf.:

    expetuntur divitiae ad usus vitae necessarios,

    id. Off. 1, 8, 25:

    mortem pro vita civium,

    id. Tusc. 1, 48, 116: ea vita expetitur, quae sit animi corporisque expleta virtutibus, id. Fin. 5, 13, 37:

    in qua (societate) omnia insunt, quae putant homines expetenda, honestas, gloria, etc.,

    id. Lael. 22, 84:

    non ficto crimine insectari, non expetere vitam, non capitis arcessere,

    to attempt one's life, id. Deiot. 11, 30:

    stulta sibi consilia,

    to seek out, contrive, Plaut. Most. 4, 1, 4.—Of an inanimate subject: mare medium terrae locum expetens, striving or tending towards, Cic. N. D. 2, 45, 116.—
    (β).
    With an object-clause (mostly poet.): quem quisque odit, periisse expetit, Enn. ap. Cic. Off. 2, 7, 23 (Trag. v. 403, ed. Vahl.); cf.:

    audire expetis?

    Plaut. Aul. 4, 4, 25:

    aliquid facere,

    id. Trin. 3, 2, 48:

    periisse expetunt,

    Liv. 40, 10, 5:

    dum nostram gloriam tua virtute augeri expeto,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 2: di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 104, 7:

    videre expeto te,

    Plaut. Rud. 1, 4, 20; cf.:

    hoc prius scire expeto, quid perdideris,

    Ter. Heaut. 5, 1, 17; id. Hec. 5, 1, 1; Hor. Epod. 11, 3; Ov. M. 7, 476; 9, 550 al.:

    quod et scire expeto et quaerere pudet,

    Curt. 4, 10, 32; 9, 3, 8; Plin. praef. 14.—
    (γ).
    With ut and subj.:

    fatebor et fuisse me et Sejano amicum et ut essem expetisse,

    Tac. A. 6, 8.—
    (δ).
    Absol.:

    ne legaretur A. Gabinius Cn. Pompeio expetenti ac postulanti,

    requesting, Cic. de Imp. Pomp. 19, 57.—
    * B.
    To reach, attain to any thing; with respect to time, to outlast:

    malo si quid bene facias, id beneficium interit: Bono si quid male facias, aetatem expetit,

    Plaut. Poen. 3, 3, 23.— Hence, expĕtendus, a, um, P. a., desirable, excellent:

    forma expetunda mulier,

    Plaut. Pers. 4, 3, 60.
    II.
    Intr. (perh. only ante-class.; cf. Liv. 1, 22, 7 Weisenb. ad loc.).
    A. 1.
    With in aliquem:

    delictum suum suamque culpam expetere in mortalem,

    Plaut. Am. 1, 2, 33:

    illius ira et maledicta in hanc,

    id. ib. 3, 2, 15: omnes clades hujus belli in eum, Tullus ap. Liv. 1, 22, 7:

    quojus ego hodie in tergum faxo ista expetant mendacia,

    Plaut. Am. 2, 1, 42.—
    2.
    With alicui:

    mea sit culpa, si id Alcumenae innocenti expetat,

    Plaut. Am. 3, 1, 12.—
    B.
    Absol., to fall out, happen, occur, result:

    nequiter paene expetivit prima parasitatio,

    Plaut. Am. 1, 3, 22 Lamb. (al. expedivit):

    in servitute expetunt multa iniqua,

    befall, id. ib. 1, 1, 20; so,

    eadem in vigilanti expetunt,

    id. Mil. 2, 4, 40 (not vigilantes, v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > expeto

  • 4 exsupero

    ex-sŭpĕro ( exup-), āvi, ātum ( gen. plur. part. sync. exsuperantum, Varr. L. L. 7, § 18 Müll.), 1, v. n. and a. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Neutr., to mount up, appear above (very rare).
    A.
    Lit.: exsuperant flammae;

    furit aestus ad auras,

    Verg. A. 2, 759.—
    B.
    Trop., to get the upper hand, to overcome, prevail, excel:

    sol et vapor omnis,

    Lucr. 5, 385:

    arma capessant, Et si non poterunt exsuperare, cadant,

    Ov. F. 6, 372:

    praesens dolor,

    Lucr. 6, 1277:

    quantum ipse feroci Virtute exsuperas,

    Verg. A. 12, 20:

    Hannibal exsuperans astu,

    Sil. 1, 57.—
    II.
    Act., to project or tower above any thing, to surmount, rise above, exceed.
    A.
    Lit.:

    vites exsuperant ulmos,

    Plin. 14, 1, 3, § 12:

    exsuperat jugum,

    passes over, Verg. A. 11, 905:

    clivum,

    Sen. Ep. 31:

    amnem,

    Plin. 6, 17, 21, § 62:

    Nilus exsuperavit sedecim cubita,

    id. 18, 18, 47, § 168; cf.:

    binas libras ponderis,

    id. 9, 17, 30, § 64.—
    B.
    Trop.
    1.
    To surpass, exceed: quis homo te exsuperavit usquam gentium impudentiā? Poët. ap. Cic. Tusc. 4, 36, 77:

    omnes Tarquinios superbiā,

    Liv. 3, 11, 13:

    genus morum nobilitate,

    Ov. Tr. 4, 4, 2:

    aliquid latitudine,

    Plin. 2, 11, 8, § 50:

    laudes alicujus,

    Liv. 28, 43, 7:

    cuncta exsuperans patrimonia census,

    Juv. 10, 13:

    tu vero, pater, vive et me quoque exsupera,

    survive, outlive, Val. Max. 5, 9 fin.:

    aestatem,

    to outlast, Plin. 14, 2, 4, § 33.—
    2.
    To be too much for, to overpower, overcome: id summum exsuperat Jovem, Poët. in Cic. Div. 2, 10, 25:

    materia vires exsuperante meas,

    Ov. Tr. 1, 5, 56:

    caecum consilium,

    Verg. A. 7, 591:

    multitudo Gallorum, sensum omnem talis damni exsuperans,

    Liv. 7, 24, 2.—Hence, exsŭpĕrans ( exup-), antis, P. a. (acc. to I. B.), surpassing, excellent, supreme (post-class.):

    mulier exsuperanti forma,

    Gell. 6, 8, 3.— Comp.: uter esset exsuperantior, certabatur, Gell. 14, 3, 11.— Sup., App. Dogm. Plat. 1, p. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > exsupero

  • 5 vinco

    vinco, vīci, victum, 3, v. a. and n. [perh. causat. of root ik-; Gr. eikô, to yield; but cf. per-vicax; v. Curt. Gr. Etym. p. 106], to conquer, overcome, get the better of, defeat, subdue, vanquish, be victorious, etc. (syn.: supero, debello).
    I.
    Lit.
    A.
    In war or battle:

    jus esse belli, ut qui vicissent, iis, quos vicissent, quemadmodum vellent, imperarent, etc.,

    Caes. B. G. 1, 36:

    Carthaginienses navalibus pugnis,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55:

    Galliam bello,

    Caes. B. G. 1, 34 fin.:

    non virtute neque in acie vicisse Romanos,

    id. ib. 7, 29:

    id vi et virtute militum victum atque expugnatum oppidum est,

    Plaut. Am. 1, 1, 36:

    vicimus vi feroces,

    id. ib. 1, 1, 82: aio te, Aeacida, Romanos vincere posse, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 186 Vahl.): sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia, Enn. ap. Cic. Sen. 5, 14 (Ann. v. 442 ib.): aliquando [p. 1992] ut vincat, ludit assidue aleam, Poët. ap. Suet. Aug. 70 fin.:

    L. milia,

    to win at play, August. ib. 71.—
    B.
    In a lawsuit, etc., to be successful, to gain:

    vincere judicio,

    Cic. Rosc. Com. 18, 53:

    quem tu horum nil refelles, vincam scilicet,

    Ter. Phorm. 1, 2, 82; Hor. S. 1, 2, 134:

    causam suam,

    to win, Ov. H. 16, 76.— Pass.:

    factum est: ventum est: vincimur,

    Ter. Phorm. 1, 2, 85.—
    C.
    In other relations, to win, prevail, be successful, gain, overcome:

    sponsione,

    Cic. Quint. 27, 84:

    sponsionem,

    id. Caecin. 31, 91:

    vicit iter durum pietas,

    controlled, made easy, Verg. A. 6, 688; cf. Mart. 5, 23, 5; Claud. Cons. Hon. 46:

    labor omnia vicit,

    Verg. G. 1, 145; cf.

    difficultates, Auct. B. G. 8, 21: virgam,

    to win, Verg. A. 6, 148:

    vicit tamen in Senatu pars illa, quae, etc.,

    Sall. J. 16, 1:

    factione respectuque rerum privatarum... Appius vicit,

    Liv. 2, 30, 2:

    cum in senatu vicisset sententia, quae, etc.,

    id. 2, 4: Othonem vincas volo, to outbid (in an auction), Cic. Att. 13, 29, 2; 13, 33, 2.—To defeat as a candidate for office:

    competitorem in suffragiis,

    Quint. 7, 1, 29.—
    D.
    Transf., of inanimate subjects.
    1.
    To overcome, overwhelm, prevail over, etc.:

    (naves) neu turbine venti Vincantur,

    Verg. A. 9, 92:

    victa ratis,

    Ov. Tr. 1, 4, 12:

    flammam gurgitibus,

    id. Am. 3, 6, 42:

    noctem flammis,

    Verg. A. 1, 727:

    vincunt aequora navitae,

    prevail against, get the better of, Hor. C. 3, 24, 41:

    victaque concessit prisca moneta novae,

    Ov. F. 1, 222:

    quernaque glans victa est utiliore cibo,

    id. ib. 1, 676:

    corpora victa sopore,

    id. ib. 1, 422; cf.:

    blanda quies furtim victis obrepsit ocellis,

    id. ib. 3, 19:

    hi casses (linei) vel ferri aciem vincunt,

    Plin. 19, 1, 2, § 11:

    campum turbā vincente,

    overflowing, Sil. 6, 390.—
    2.
    To outlast, survive:

    (aesculus) Multa virum volvens durando saecula vincit,

    Verg. G. 2, 295:

    vivendo mea fata,

    id. A. 11, 160.—
    3.
    To surmount, scale:

    aëra (sagittae),

    Verg. G. 2, 123; cf.:

    montes ascensu,

    Claud. III. Cons. Hon. 46.—
    4.
    To reduce, change, etc.;

    of cooking: nec viscera quisquam... potest vincere flammā,

    Verg. G. 3, 560:

    cochleas undis calefactas et prope victas,

    Ser. Samm. Med. 319.—Of smelting ores:

    metallorum primitiae nullis fornacibus victae,

    Tac. H. 4, 53.—Of melting snow:

    nive, quae zephyro victa tepente fluit,

    Ov. F. 2, 220.—

    Of digestion: pervigilio quidem praecipue vincuntur cibi,

    Plin. 11, 53, 118, § 283.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to prevail, be superior; to convince, refute, constrain, overcome, etc.:

    argumentis vincit,

    Plaut. Am. 1, 1, 267:

    naturam studio,

    Caes. B. G. 6, 43:

    vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem,

    Cic. Rep. 2, 33, 57; cf. id. ib. 3, 8, 13: si subitam et fortuitam orationem commentatio et cogitatio facile vincit;

    hanc ipsam profecto assidua ac diligens scriptura superabit,

    id. de Or. 1, 33, 150:

    sapientis animus vincetur et expugnabitur?

    id. Par. 4, 1, 27:

    animum,

    Plaut. Trin. 2, 2, 29:

    non est consentaneum, qui invictum se a labore praestiterit, vinci a voluptate,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    labascit, victu'st, uno verbo, quam cito!

    Ter. Eun. 1, 2, 98:

    eludet, ubi te victum senserit,

    id. ib. 1, 1, 10:

    illius stultitiā victa ex urbe tu migres?

    id. Hec. 4, 2, 13:

    adulescentulus saepe eadem audiendo victus est,

    id. Heaut. 1, 1, 62:

    peccavi, fateor, vincor,

    id. ib. 4, 1, 31:

    victus patris precibus lacrimisque,

    Liv. 23, 8, 4:

    divūm pater victus tuis vocibus,

    Hor. C. 4, 6, 21:

    est qui vinci possit,

    id. S. 1, 9, 55:

    pietas Victa furore,

    id. C. 3, 27, 36:

    victus amore pudor,

    Ov. Am. 3, 10, 29:

    filia victa in lacrimas,

    Tac. A. 1, 57:

    victus animi respexit,

    Verg. G. 4, 491:

    triumphantes de lege victā et abrogatā,

    Liv. 34, 3, 9.— With ut:

    ergo negatum, vincor, ut credam miser,

    am constrained, compelled, Hor. Epod. 17, 27.—
    B.
    In partic.
    1.
    To overmatch in some quality, to surpass, exceed, excel, = superare:

    stellarum globi terrae magnitudinem facile vincebant,

    Cic. Rep. 6, 16, 16:

    opinionem vicit omnium, quae, etc.,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    exspectationem omnium,

    id. Verr. 2, 5, 5, § 11:

    eam (noctem) edepol etiam multo haec (nox) vicit longitudine,

    Plaut. Am. 1, 1, 125:

    morum immanitate vastissimas vincit beluas,

    Cic. Rep. 2, 26, 48:

    quamlibet mulierculam Vincere mollitiā,

    Hor. Epod. 11, 24:

    odio qui posset vincere Regem,

    id. S. 1, 7, 6:

    scribere, quod Cassi opuscula vincat,

    id. Ep. 1, 4, 3; cf.:

    qualia (praecepta) vincunt Pythagoran,

    id. S. 2, 4, 2.— Poet. with inf.: vir nulli victus vel ponere castra vel junxisse ratem, etc., excelled by none in pitching a camp, etc., Sil. 5, 552; 6, 141.—
    2.
    To prove triumphantly, show or demonstrate conclusively.
    (α).
    With obj.-clause:

    quid nunc? vincon' argumentis te non esse Sosiam?

    Plaut. Am. 1, 1, 277:

    profecto ita esse, et praedico, vero vincam,

    id. Most. 1, 2, 12:

    vince deinde, bonum virum fuisse Oppianicum,

    Cic. Clu. 44, 124: dicendo vincere non postulo, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 4:

    vincet enim stultos ratio insanire nepotes,

    Hor. S. 2, 3, 225.—
    (β).
    With ut:

    nec vincet ratio hoc, tantundem ut peccet idemque Qui, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 115.—
    (γ).
    Absol.:

    si doceo non ab Avito, vinco ab Oppianico,

    Cic. Clu. 23, 64.—
    3.
    With respect to something disputed, to prevail, gain one's point, carry the day. So only in the expressions,
    a.
    Vicimus:

    cui si esse in urbe tuto licebit, vicimus,

    Cic. Att. 14, 20, 3:

    rumpantur iniqui. Vicimus: assiduas non tulit illa preces,

    Prop. 1, 8, 28: vicimus exclamat;

    mecum mea vota feruntur,

    Ov. M. 6, 513:

    vicimus et meus est,

    id. ib. 4, 356.—
    b.
    Vincite, viceris, vincerent, have it your own way, just as you like, carry your point, an expression of reluctant assent:

    vincite, si ita vultis,

    Caes. B. G. 5, 30; Ov. M. 8, 509:

    vincerent ac sibi haberent, dummodo scirent,

    Suet. Caes. 1 fin.:

    viceris,

    Ter. And. 5, 3, 21.—
    4.
    To treat worthily, set forth with dignity ( poet.):

    nec sum animi dubius, verbis ea vincere magnum Quam sit,

    Verg. G. 3, 289; cf.:

    vincere verbis,

    Lucr. 5, 733.

    Lewis & Short latin dictionary > vinco

См. также в других словарях:

  • Outlast — Out*last , v. t. To exceed in duration; to survive; to endure longer than. Milton. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • outlast — index endure (last), persevere, persist, remain (continue), subsist Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton …   Law dictionary

  • outlast — (v.) to last longer than, 1570s, from OUT (Cf. out) + LAST (Cf. last) (v.). Related: Outlasted; outlasting …   Etymology dictionary

  • outlast — *outlive, survive Analogous words: endure, persist, abide, *continue: withstand, *resist …   New Dictionary of Synonyms

  • outlast — [v] endure beyond another hang on, outlive, outstay, outwear, remain, survive; concept 407 Ant. fail, fall apart, lose, peter out, shoot, succumb …   New thesaurus

  • outlast — ► VERB ▪ last longer than …   English terms dictionary

  • outlast — [out last′] vt. 1. to endure longer than 2. to outlive …   English World dictionary

  • Outlast Technologies — Das US amerikanische Unternehmen Outlast Technologies, Inc., Boulder/Colorado (USA), ist der Pionier und weltweit führend bei der Forschung, Entwicklung, dem Design und der Vermarktung von Phase Change Materialien (PCM) und Anwendungen. Seit 1992 …   Deutsch Wikipedia

  • Outlast — Descripción Los materiales térmicamente adaptables Outlast fueron desarrollados originariamente para la NASA. Por tanto, esta tecnología patentada está reconocida por la NASA como Certified Space Technology. Hoy, los tejidos con tecnología… …   Wikipedia Español

  • outlast — [[t]a͟ʊtlɑ͟ːst, læ̱st[/t]] outlasts, outlasting, outlasted VERB: no passive If one thing outlasts another thing, the first thing lives or exists longer than the second. [V n] These naturally dried flowers will outlast a bouquet of fresh blooms …   English dictionary

  • outlast — UK [ˌaʊtˈlɑːst] / US [aʊtˈlæst] verb [transitive] Word forms outlast : present tense I/you/we/they outlast he/she/it outlasts present participle outlasting past tense outlasted past participle outlasted to last longer, or to continue to be… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»